بسمِ رَبِ الشُهَدا وَ قُلوبِ الصابِـریـن
او کجا و من کجا؟؟؟؟؟
بستم به نگاه حکیمانه ات امید.
دست مرا بگیر یا اَیُها الشَهید(قسمتی از دلنوشته ی شهید حسین معز در فراغ دوست شهیدش)
دهه هفتادی ها کمی دور و بَر مان را که بهتر نگاه کنیم هم سن و سال های ما با دو یا سه سال کم و زیاد، خوب بر آیه شریفه "السابِقونَ السابِقون" تحقق بخشیدند و با سرعت زیادی از جوار ما عبور کردند.
و اما من و شما شدید قافیه را باختـیـم ...
قافیه باختن هم دارد وقتی که با پدر و مادر تندی می کنیم
قافیه باختن هم دارد وقتی که نمازهایمان می ماند دَم قضا شدن
قافیه باختن هم دارد وقتی که نگاه هایمان تحت کنترل ما نیست
قافیه باختن هم دارد وقتی که از ترس کسی حق نزدیک شدن به گوشی موبایلمان را ندارد
قافیه باختن هم دارد وقتی که در دانشگـاه بگو بخند با نامحـرم را راحـت میدانیـم
"قافیه باختن هم دارد وقتی که حرف زدن از اعتقاداتمان( از جمله رهبر ،حضرت اباعبدالله و امیرالمومنین) برایمان کاری مسخره و خجالت آور است.
قافیه باختن هم دارد وقتی که عکس نا محـرم را با هزار رنگـــ و لعاب بی اِبا لایک می کنیم و با کامنت قلب گذاشتن از خجالتش در می آییم
قافیه باختن هم دارد وقتی که اِدعایمان گوش فلک را کَر میکند ولی در واقع پوچیـــم
آری من و شما قطعا قافیه را می بازیم چون فرقمان با شهدا از زمین است تا آسمان........
آنها از تمام حلال های خود گذشتند اما ما از حرام خود نمی گذریم
وقتی چهره شهدای هم دهه ای خودم را میبینم خیلی متاثر می شوم
دلیل تاثر من فقط و فقط خودم هستم
اینکه هم سن و سال های من میتوانند به خدا برسند ولی من اَندر خم یک کوچه ام
کمی با خودمان خلوت کنیم آیا این دنیای فانی ارزش این همه اشتباه را دارد؟؟؟؟؟؟
بدانیم نگاه همین شهدای هم سن و سال ما ،عجیب به ما است.
پ.ن:شهیدان عباس دانشگر، محمدرضا دهقان امیری، سید مصطفی موسوی، سید محمد حسین میردوستی، حسین معز غلامی، محمد امین کریمیان، احمد مکیان و محسن ححجی از شهدای دهه هفتادی مدافع حرم بودند که در دفاع از حرم عقیله بنی هاشمی زینب کبری(س) به فیض شهادت نائل شدند.
