سر سفره که نشست گفت:«آخرین صبحونه رو با من نمی‌خوری؟!».

با بغض گفتم:«چرا این طور میگی؟ مگه اولین باره میری مأموریت؟!».

گفت:«کاش می‌شـد صداتو ضبط می‌کردم با خودم می‌بردم که دلم کمتر تنگت بشه».

گفتم:«قرار گذاشتیم هر کجا که تونستی زنگ بزنی، من هر روز منتظر تماست می‌مونم منو بی خبر نذار».

با هر جان کندنی که بود برایش قرآن گرفتم تا راهیش کنم،

لحظه آخر ...